كلیات.. 1
بیان مسئله. 2
پیشینه پژوهش…. 3
سؤال‌های پژوهش…. 5
فرضیه‌ها 5
روش گردآوری و پژوهش…. 6
میراث كلامی امامیه. 6
ضرورت شناخت میراث کلامی.. 8
راه های بازشناسی جریانات درونی کوفه. 9
زمینه‌‌شناسی شخصیت و اندیشه جابر. 10
اوضاع سیاسی‌ـ اجتماعی.. 11
اوضاع علمی ـ فرهنگی.. 21
گروه‌های كلامی اصلی.. 23
كلام امامیه. 29
كلام امامیه در كوفه. 31
تاریخچه مدرسه كلامی شیعه در كوفه. 33
شرایط حاكم در فضای علمی كوفه. 34
جریان‌شناسی كلامی كوفه. 37
شخصیت‌شناسی جابر. 40
اسم و نسب… 41
تولد تا وفات.. 42
جایگاه اجتماعی.. 44
نوع ارتباط با حکومت… 45
آثار. 45
ارتباط با امام 49
اساتید و مشایخ.. 51
شاگردان و روایان. 52
اعتبار رجالی جابر. 54
بررسی اتهام به غلو. 61
اندیشه‌شناسی جابر. 67
خداشناسی.. 69
معرفت خدا 69
وجود و یگانگی خدا 71
توحید ذاتی.. 72
توحید صفاتی.. 73
توحید افعالی.. 73
صفات خدا 74
تقسیم‌بندی صفات الاهی.. 74
توقیفی بودن اسمای و صفات.. 75
تجسیم. 75
علم خدا 77
بداء 78
حیات.. 79
ازلیت و ابدیت… 79
راهنماشناسی.. 81
ضرورت وجود راهنما 81
اختصاصات و امتیازات راهنمایان.81
خلقت انبیا و اصیا 82
تفویض…. 83
خرید اینترنتی فایل کامل :
عصمت… 84
علم. 85
منبع علم ائمه. 87
گستره علم معصومان. 88
تأویل قرآن. 89
فضائل.. 91
فضائل امیرمؤمنان. 91
فضائل دیگر معصومان. 98
نص و نصب… 99
نص كلی.. 99
نصوص خاص…. 101
تولّا 102
معرفت ائمه. 106
تبرّا 108
قائم. 110
تقیه. 113
فرجام‌شناسی.. 114
هنگام مرگ… 114
عالم قبر. 116
وقایع قبل از قیامت… 117
رجعت… 118
روز قیامت… 118
بهشت… 119
جهنم. 122
جمع‌بندی.. 125
كتاب‌نامه.130
چكیده
ابومحمد جابر بن‌یزید جعفی كوفی (حدود 50-128ق) از اصحاب بنام امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) بوده است. او در شاخه‌های تفسیر، كلام، تاریخ، فقه و حدیث فعالیت داشته است. جابر یكی از راویان پرحدیث بوده است و او را یكی از ائمه علم حدیث و از نخستین گردآوردندگان احادیث دانسته‌اند. اما با وجود جایگاه وی نزد امامان شیعه (علیهم‌السلام) و در میان شیعیان گزارش‌هایی در منابع وجود دارد که شائبه غلو را درباره او ایجاد می‌كنند. برای دستیابی به حقیقت مسئله درباره شخصیت‌هایی از این دست شاید بهترین راه بررسی شخصیت و اندیشه آنان باشد؛ شناخت زمینه‌های شكل‌گیری شخصیت و اندیشه آنان نیز پیش‌نیاز همین امر است.
در این رساله پس از بیان كلیات، در سه فصل به موضوع اصلی رساله پرداخته شده است. فصل دوم به بررسی زمینه‌های شكل‌گیری شخصیت و اندیشه جابر جعفی اختصاص دارد. در فصل سوم گزارش‌های رسیده درباره وی مطالعه و در انتها نیز درباره اتهام وی به غلو بحثی كوتاه آورده شده است. فصل چهارم نیز پس از گردآوری روایات رسیده از جابر در منابع امامیه و دسته‌بندی آنها، بحث‌ها در سه بخش خداشناسی، راهنماشناسی و فرجام‌شناسی ارائه شده است. فصل پایانی این رساله نیز جمع‌بندی بحث‌های طرح‌شده را بر عهده دارد. پس از بررسی گزارش‌های رسیده درباره غلو جابر جعفی، بسیار دشوار است كه بتوان غلو را برای او ثابت كرد. اندیشه‌های این شخصیت را نیز می‌توان در چارچوب اندیشه‌های امامیه جای داد. آنچه از روایت وی به دست می‌آید با آموزه‌های امامیه و نیز با روایات دیگر شیعیانی كه مورد هیچ اتهامی قرار نگرفته‌اند هم‌خوانی و سازگاری دارد.
كلیدواژه‌ها: جابر جعفی، اندیشه‌های كلامی، متهم به غلو، نصیریه، غالیان
كلیات
بیان مسئله
ابومحمد جابربن‌یزید جُعْفی كوفی (حدود 50-128ق) از اصحاب نامدار امام باقر و امام صادق علیهماالسلام و از بزرگ‌ترین علمای شیعه امامیه است. فعالیت‌های علمی این شاگرد مكتب اهل‌بیت در شاخه‌های تفسیر، كلام، تاریخ، فقه و حدیث بوده و با تربیت شاگردانی نامدار از شیعه و سنی، سهم فراوانی در توسعه این علوم داشته است. شخصیت علمی جابر چنان برجسته و روشن است كه حتی مخالفانش نیز بدان اقرار كرده‌اند. او را یكی از ائمه علم حدیث و از نخستین گردآوردندگان احادیث دانسته‌اند. روایات او بخش قابل توجهی از میراث حدیثی شیعه و دیگر مسلمانان را به خود اختصاص داده‌اند و مرجع و مأخذ دانشمندان به‌شمار می‌روند. براقی نیز در كتاب تاریخ كوفه روایات وی از صادقین را نودهزار حدیث نقل كرده است. وی علاوه بر روایت از خاندان عصمت و طهارت، از بزرگانی چون جابر بن‌عبدالله انصاری، ابوطفیل، حارث بن‌مسلم و ابن‌ساباط مكی نیز روایت كرده است.
مدرسی روایات او به روشنی نشانه‌های شاخه مردمی تشیع کوفی اواخر دوره اموی بیان كرده است؛ یعنی تأکید شدید بر دوستی علی و فرزندانش، باطن‌گرایی، و تبرّای از خلفای پیش از امام علی (علیه‌السلام) و طبعاً از عثمانیه.