وبلاگ

واژه­ های کلیدی: کیفیت گزارشگری مالی، سیاست تقسیم سود، سرمایه ­گذاری کل، سرمایه ­گذاری سرمایه­ای، سرمایه ­گذاری تحقیق وتوسعه

فصل اول

کلیات پژوهش

1-1 دیباچه

با پیشرفت علم و فن­آوری، روابط اقتصادی سازمان به مراتب پیچیده­تر از گذشته شده و اقتصاد وارد مرحله جدیدی شده است، به طوری که موسسات کوچک به شرکت­های بزرگ سهامی چند ملیتی تغییر شکل دادند که این امر موجب توسعه و گسترش بازارهای مالی و پولی شده و هزاران نفر در سراسر دنیا اقدام به سرمایه ­گذاری در سهام شرکت­ها نموده ­اند و این رشد و دگرگونی سریع روابط اقتصادی منجر به رقابت شدیدی درعرصه تجارت، صنعت و سرمایه ­گذاری شده است. لذا شرکت­ها برای بقا و گسترش فعالیت­های خود،  نیاز به انجام سرمایه ­گذاری­های مناسب و به­موقع دارند. از آنجا که گزارش­های مالی شرکت­ها باید اطلاعاتی فراهم نماید که برای سرمایه ­گذاران بالقوه و بالفعل و بستانکاران و سایر استفاده­کنندگان در سرمایه ­گذاری­های  منطقی، اعطای اعتبار و تصمیمات مشابه سودمند باشد و اطلاعات ارائه شده باید برای  کسانی که درک معقولی از امور تجاری و فعالیت های افتصادی دارند و یا خواستار مطالعه اطلاعات با سعی و کوشش معقول هستند،  قابل فهم باشد. همچنین گزارش­های مالی بایستی اطلاعات لازم برای ارزیابی وضعیت مالی و بنیه­ی اقتصادی بنگاه گزارشگر، ارزیابی عملکرد و توان سود آوری، ارزیابی چگونگی تامین مالی و مصرف وجوه نقد، ارزیابی چگونگی ایفای مسئولیت مباشرت مدیریت و انجام تکالیف قانونی و فراهم کردن اطلاعات مکمل برای درک بهتر اطلاعات مالی ارائه شده و پیش ­بینی وضعیت آتی فراهم نماید. در نتیجه این گزارش­ها اهمیت به سزایی در تحقق اهداف یاد شده دارند و افزایش کیفیت آن­ها می ­تواند موجب کاراتر بودن سرمایه ­گذاری شرکت­ها و حفظ و توسعه منابع آن ها گردد(خدائی و یحیایی، 1389).

از طرف دیگر در اواخر قرن 20 میلر و مودیلیانی[1] اثبات می کنند که در بازار سرمایه کامل، سیاست سود تقسیم شده در ارزش شرکت نامربوط است زیرا: (1) فقط سرمایه گذاری هایی که درآمد و جریان نقد آتی

تولید کنند روی ارزش شرکت اثر می گذارند و (2) سرمایه ها مستقل از تقسیم سود هستند. بعدها  اصطلاح “اصل تفکیک” توسط فاما و میلر[2] یک پیش ­بینی مهم از قضیه نامربوط بودن تقسیم سود میسر می­سازد : سیاست تقسیم سود نباید روی تصمیمات سرمایه گذاری اثر بگذارد.

خرید اینترنتی فایل کامل :

با این حال در بازارهای ناقص سیاست تقسیم سود می تواند روی تصمیمات سرمایه گذاری موثر باشد. وقتی مدیران در مورد ارزش دارایی­ ها و پروژه­ های سرمایه ­گذاری بیشتر از سرمایه­­گذاران خارجی می­دانند مشکلات و مخاطرات اخلاقی می­تواند، دسترسی شرکت را به منابع خارجی محدود سازد. این محدودیت می ­تواند نتیجه رقابت بین پروژه­ های سرمایه ­گذاری و سود سهام برای منابع داخلی  باشد و شرکت با محدود کردن­ منابع داخلی باید بین دنبال کردن سرمایه ­گذاری­ها و پراخت سود تقسیم شده یکی را انتخاب کنند. پرداخت سود سهام می ­تواند شرکت را مجبور به چشم پوشیدن از سرمایه گذاری روی پروژه ها کند. پژوهش­های اخیر نشان می­دهد که سود سهام تقسیم شده اثر منفی روی سرمایه ­گذاری دارد. شواهدی که توسط باروا[3] وهمکاران بررسی شده است، نشان می­دهد که مدیران به منظور حفظ سود سهام از فرصت های سرمایه ­گذاری چشم­پوشی می کنند. دانیل و همکاران[4] (2010) به شواهد سازگاری رسیده ­اند، شرکت­هایی که با کمبود وجه نقد مواجه هستند به منظور حفظ تقسیم سود سرمایه ­گذاری­های خود را کاهش می­دهند. همچنین ممکن است که شرکتی صرفا برای افزایش تقسیم سود سهام سرمایه ­گذاری های خود را کاهش دهد. ما فرض می کنیم که گزارشگری مالی نقش مهمی را در کاهش محدودیت و یا اثر منفی تقسیم سود بر روی سرمایه ­گذاری بازی می کند. کیفیت بالای گزارشگری با ارائه اطلاعات بیشتر روی ارزش سرمایه ­گذاری شرکت باعث عدم تقارن اطلاعاتی می­ شود(باشمن و اسمیت[5] 2001). علاوه بر این، کیفیت بالای گزارشگری مالی مشکلات و مخاطرات اخلاقی را ازطریق تسهیل نمودن قراردادها و نظارت بر آن کاهش می دهد(هیلی و پیلپو[6] 2001). پس شرکت­هایی با کیفیت عالی گزارشگری مالی دسترسی بیشتری به منابع خارجی دارند. بنابراین احتمال کمتری وجود دارد که  مجبور به چشم­پوشیدن از پروژه­ های سرمایه ­گذاری برای پرداخت سود سهام شوند(وانگ و یو[7] ،2012).

در این پژوهش نقش کیفیت گزارشگری در کاهش اثر محدودیت سیاست تقسیم سود در شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی خواهد شد. دراین فصل ابتدا مسئله بیان و ضرورت انجام آن تبیین می­گردد. سپس با توجه به مسئله و سوالات پژوهش ، فرضیات پژوهش تدوین و ارائه می شود، در ادامه روش پژوهش بصورت کلی تشریح می شود.

1-2 بیان مسئله

اصل نامرتبط بودن تقسیم سود سهام میلر و مودیلیانی (1961) بر این موضوع دلالت دارد که در بازارهای کامل، سیاست تقسیم سود سهام نباید روی تصمیمات سرمایه ­گذاری تاثیرگذار باشد. اما در بازارهای ناقص، محدودیت سرمایه ­گذاری خارجی که ناشی از عدم تقارن اطلاعات می باشد، می­تواند، شرکت­ها را مجبور به صرفنظر از پروژه­ های سرمایه ­گذاری ارزشمند، به منظور پرداخت سود سهام نماید. کیفیت بالای گزارشگری مالی به طور چشم­گیری اثر منفی تقسیم سود سهام را بر سرمایه ­گذاری (به ویژه سرمایه ­گذاریR&D) کاهش می دهد. همچنین این کاهش در میان شرکت­های در حال رشد نسبت به دیگر شرکت­ها  بیشتر به چشم می خورد.